Wyższa cena soczewek progresywnych, nazywanych również progresywnymi soczewkami dodatkowymi lub dwuogniskowych bez linii, wynika przede wszystkim z wyższych kosztów związanych z produkcją tych soczewek poprzez ich wytwarzanie i formowanie. Soczewki progresywne to szeroko przepisywane na schorzenia związane z wiekiem, zwane starczowzrocznością, a ich cena ma tendencję do zwiększania się, gdy postępuje starczowzroczność użytkownika. Inne czynniki mogą również wpływać na koszty, takie jak materiał soczewki i zakres recept.
Po ukończeniu 40 lat widzenie w bliskiej odległości zwykle pogarsza się dla większości ludzi, więc przedmioty muszą być trzymane dalej od oczu, aby widzieć je wyraźniej. Ten stan nazywany jest starczowzrocznością i nie można go wyleczyć. Można go jednak korygować za pomocą soczewek dwuogniskowych, trójogniskowych lub progresywnych.
Obiektywy dwuogniskowe i trójogniskowe mają odpowiednio dwie i trzy moce obiektywu i oba charakteryzują się widoczną linią pośrodku obiektywu. W przeciwieństwie do nich soczewki progresywne są prawdziwymi soczewkami wieloogniskowymi i zapewniają łagodniejszy postęp mocy soczewek w wielu różnych odległościach. W efekcie prezbiopię można korygować bardziej naturalnie i bez kłopotliwego problemu "przeskoku obrazu" za pomocą soczewek progresywnych, w porównaniu z obiektywami dwu- lub trójogniskowymi.
Proces produkcji soczewek progresywnych eliminuje widoczne linie, oszczędzając użytkownikowi przed możliwym zakłopotaniem. Ale to również podnosi koszty, podobnie jak czynniki takie jak nasilenie starczowzroczności użytkownika, moc soczewki oraz materiał i metoda stosowana w produkcji.
