Skrzypce nie mają łatwo określonego dźwięku. Jasne, metaliczne, otwarte, uroczyste i zawoalowane to niektóre przymiotniki, które często pojawiają się w opisach dźwięku skrzypiec.
Skrzypce wydają dźwięk za pomocą strun, mostu, brzucha i ciała. Skrzypek skłania dźwięki skrzypiec, pochylając je lub wyrywając je, co zaznacza nuta muzyczna słowem "pizzicato".
Struny skrzypiec wibrują, gdy skrzypek je wyrywa lub kłania. Wibracje przenoszą się na mostek, który trzyma struny na dolnym końcu skrzypiec. Most następnie przenosi wibracje do brzucha i całego ciała skrzypiec.
Wibrujące ciało wytwarza fale radiowe w jamie ciała skrzypiec, a te zmiany ciśnienia powietrza wytwarzają fale dźwiękowe. Jakość i rodzaj dźwięku, który występuje, zależy w dużej mierze od technicznego podejścia skrzypka, podobnie jak w przypadku materiału, który stanowi korpus skrzypiec i jego struny.
Rozmiar i kształt skrzypiec oraz grubość i długość strun skrzypcowych generalnie generują wyższe częstotliwości. Jednak nie ma uniwersalnej barwy związanej z każdym z rejestrów skrzypiec.
Niezależnie od tego, czy uzyskana barwa jest pędna, aksamitna, srebrzysta, ciemna czy gorąca, skrzypek jest wyłącznie odpowiedzialny za jej wywołanie. Podobnie nie ma w przyrodzie dźwięków, które przypominają dźwięk skrzypiec, więc opisy jego brzmienia często opodatkowują superlatywy i wymagają użycia metafory.
