Wielu angielskich nauczycieli opisuje styl pisania Jacka Londona jako żywy w opisie, jednocześnie jasny i łatwy do zrozumienia. W takich książkach jak "The Call of the Wild" i "White Fang", Londyn opisuje sceny obiektywnie, bez widocznego planu za opisem; to właśnie ta technika lokalizuje swoje dzieła w ramach naturalistycznej tradycji.
Pisanie o naturalistyce kładzie nacisk na rzeczywistość i naukę, odsuwając na bok bardziej pesymistyczne opinie realizmu, a zamiast tego przygląda się biologicznym i społecznym przyczynom wyjaśniającym zachowanie. "The Call of the Wild" reprezentuje Yukon, tak jak to było podczas Gorączki Złota, z nieoczywistymi opisami rzeczywistości mroźnej zimy, a także ze sposobem, w jaki ludzie zachowywali się względem siebie w tym okresie czasu. Fakt, że znaczna część książki pochodzi z punktu widzenia psa Bucka, ułatwia utrzymanie uprzedzeń w piśmie.
To użycie Bucka jest zgodne z naturalistyczną filozofią, która postrzegałaby Bucka jako udomowionego i gotowego przyjąć przewodnictwo mistrza. Londyn nigdy nie poddaje się pokusie humanizowania Bucka, co pozwala Buckowi zrozumieć motywację ludzi. Ta klarowność opisu sprawia, że utwory londyńskie są popularne na listach literatury w gimnazjum.
