Podczas gdy czerwone wilki mają niewiele naturalnych drapieżników, rozwinęły wiele adaptacji, które pozwalają im bronić się przed ludźmi, niedźwiedziami i innymi wilkami. Ich podstawowymi mechanizmami obronnymi są: zachowanie podczas pakowania, silny węch i imponujący poziom wytrzymałości.
Czerwone wilki zazwyczaj żyją w paczkach, które składają się z pary parzystej i ich potomstwa. Jednak czasami tworzą większe grupy, które składają się z powiązanych i niepowiązanych osób. Żyjąc w paczkach, wilki są w stanie lepiej bronić się przed niedźwiedziami i innymi wilkami. Dodatkowo, ponieważ więcej niż jeden wilk jest w stanie powąchać powietrze dla potencjalnego niebezpieczeństwa, członkowie paczki częściej wyczują zbliżającego się drapieżnika, niż gdyby żyli sami.
Oprócz swoich zmysłów i nawyków, czerwone wilki mają niesamowitą wytrzymałość, podobnie jak ich kuzyni z szarych wilków. Wytrwałość pozwala wilkom podążać za zdobyczą lub uciekać przed drapieżnikami na duże odległości. Większość zwierząt drapieżnych w końcu się męczy, gdy są ścigane przez wilki, a drapieżniki najprawdopodobniej poddadzą się i będą ścigać łatwiej zdobycz.
Czerwone wilki były dawniej znalezione w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, ale zostały wytępione z większości - jeśli nie wszystkich - z ich dawnego zasięgu. Czerwona lista zagrożonych gatunków IUCN wymienia czerwonego wilka jako gatunek krytycznie zagrożony.
