Dokładność i niezawodność map utworzonych na podstawie zdjęć satelitarnych zależy od urządzenia orbitalnego wytwarzającego obrazy. Na przykład satelita Pleiades-1A, który został uruchomiony w grudniu 2011 r., Jest w stanie zapewnić niezawodność obrazu w odległości około 10 stóp, a dokładność można zwiększyć do około 3,25 stopy, gdy używane są punkty kontroli naziemnej (GCP) w połączeniu z czujnikiem satelitarnym. Satelita Pleiades-1A obejmuje ponad 386 000 mil kwadratowych każdego dnia i jest w stanie rejestrować obrazy obejmujące obszary o powierzchni do około 620 mil kwadratowych.
Ostatnio dokonano oceny dokładności zdjęć satelitarnych w odniesieniu do map leśnych wykorzystywanych do określenia składu, rozmieszczenia i fragmentacji lasów europejskich. Zdjęcia satelitarne wysokiej rozdzielczości (HRSI) powstały w latach 2000 i 2006. Mapa leśna z 2000 roku została wykonana na podstawie zdjęć zebranych przez satelitę Landsat-7, a mapa z 2006 roku została skonstruowana na podstawie zdjęć wykonanych przez IRS-LISS. -3 i SPOT 4/5 satelitów. Mapy satelitarne z 2000 r. I 2006 r., Które przedstawiają złożony obraz rozmieszczenia lasów na całym kontynencie europejskim, wykazały ogólną dokładność między 84% a 90,8%.
Odległość próbki gruntu, czyli GSD, odnosi się do jednostki o najmniejszej możliwej wielkości, którą może przechwycić czujnik satelitarny o wysokiej rozdzielczości. Rząd Stanów Zjednoczonych narzuca ograniczenie rozdzielczości GSD na poziomie 1,64 stopy w obrazowaniu cywilnym. Postępy w technologii rozdzielczości GSD umożliwiły niektórym czujnikom HRSI rozróżnianie obiektów na ziemi oddalonych od siebie o około 1,5 stopy.
