Meander tworzy się, gdy erozja zużywa zewnętrzny brzeg rzeki, a osad gromadzi się na jej wewnętrznym brzegu. Odkładanie mułu podczas formowania meandry faktycznie podnosi rzekę powyżej poziomu jej równiny zalewowej.
Meander to zakręt lub pętla w drodze wodnej. Meandry tworzą się, ponieważ woda płynie szybciej na zewnętrznym brzegu rzeki i wolniej wzdłuż wewnętrznego brzegu. Szybsza woda płynąca eroduje zewnętrzny brzeg, poszerzając kanał i zmieniając przepływ wody. W tym samym czasie wolniej płynąca woda wzdłuż wewnętrznego brzegu zawiera muł i szczątki gromadzące się na brzegu. Ta kombinacja erozji i depozycji tworzy nowy kanał dla rzeki.
Odkładanie mułu podczas formacji meandrowej podnosi rzekę powyżej poziomu jej równiny zalewowej, co oznacza, że pewna ilość wody przelewa się przez brzegi. W wilgotnych regionach ląd wokół meandra pozostaje stale pod wodą, tworząc bagno lub bagno.
Rzeka meandrująca stale i stopniowo zmienia się wraz z upływem czasu, gdy meandry rozszerzają się. Niezwykle duże meandry nie są wydajne energetycznie dla przepływu wody. Po tym, jak meandry osiągną pewien rozmiar, woda naturalnie znajdzie skuteczniejszy skrót, co spowoduje wyprostowanie rzeki, zamieniając meander w starorzecze.
