Fizyczne cechy Chin to pustynie, płaskowyże, obszary trawiaste, tropikalne, góry i rzeki, przy czym większość gruntów to góry, góry i pagórki. Wysokość elewacji jest wysoka na zachodzie i dramatycznie spada na wschód od kraju.
Najwyższą, najbardziej górzystą częścią Chin jest południowo-zachodnia granica w Indiach i Nepalu. Ten obszar, który obejmuje Himalaje, jest najwyższą lokalizacją na planecie i domem Mount Everest. Himalaje stopniowo ustępują innym pasmom górskim. Góry Kunlun znajdują się w środkowej części zachodniej, a góry Tiahang w środkowej części północnej. Większe Góry Hinggan położone są na północnym wschodzie, podczas gdy Góry Hengduan na południowym wschodzie. Góry Qinling działają jak bariera między północą a południem kraju. Poza górami, Chiny mają tropików na południu, płaskowyże na zachodzie i łąki na północy.
Rzeki są kolejną ważną cechą fizyczną w Chinach. Największą rzeką jest rzeka Jangcy, która płynie z Tybetu na Morze Wschodniochińskie wzdłuż oszałamiającej trasy o długości 4000 mil. Żółta Rzeka przepływa przez północne Chiny do Morza Bohai, a Czarna Rzeka wyznacza granicę między Rosją a Chinami.
