Industrializacja przesunęła globalną równowagę władzy z Chin, Imperium Osmańskiego, Imperium Mogołów i Persję do państw europejskich. Kraje, które wcześniej kontrolowały światową gospodarkę, stały się koloniami państw europejskich lub gospodarczo zależne od nich.
Rewolucja przemysłowa rozpoczęła się w Anglii pod koniec XVIII wieku i nadal uważa się, że trwa ona na różnych etapach. Geograficznie industrializacja została przetransportowana do Francji i Holandii w Europie kontynentalnej, a następnie do innych krajów europejskich, takich jak północne Włochy i Niemcy, a także poza Europę do Stanów Zjednoczonych i Japonii.
Uprzemysłowienie to proces, w którym produkcja koncentruje się w dużych fabrykach, w których maszyny wykonują większość pracy, obsługiwane przez wynajętych pracowników. Pod względem światowej potęgi industrializacja oznaczała, że kraje uprzemysłowione mogą produkować więcej dóbr w krótszym czasie i zużywać mniej pracy ludzkiej. Towary obejmowały sprzęt wojskowy, lepsze środki transportu i inne narzędzia, które dały europejskim mocarstwom przewagę nad innymi dawniej potężnymi krajami na świecie.
Chiny i imperia islamskie, takie jak Imperium Osmańskie, kontrolowały szlaki handlowe w swoim obszarze wpływów, co dało im władzę w świecie politycznym. Jednakże, kiedy nie udało im się przekształcić swoich gospodarek w gospodarki uprzemysłowione, stracili kontrolę nad światem. Do końca XIX wieku europejskie mocarstwa zyskały kontrolę nad dużymi obszarami świata, albo bezpośrednio jako potęgi kolonialne, albo dzięki kontroli ekonomicznej.
