Koń ucieka przede wszystkim przed niebezpieczeństwem. Jednakże, gdy jest osaczony, zwierzę może uderzać fizycznie, opierając się na zbijaniu, gryzieniu, kopaniu, wychowywaniu i uderzaniu, aby odstraszyć drapieżniki. Koń zazwyczaj woli być trzymany w miejscu, gdzie może uciekać w razie potrzeby.
Podczas gdy koń krajowy jest zazwyczaj posłuszny pod ludzką opieką, jego mechanizmy obronne mogą czasami zostać skierowane do ludzi jako akt buntu lub próba ucieczki przed trudnym traktowaniem. Kiedy koń nie jest w stanie uciec, jak woli, zaczyna atakować przyczynę swojego lęku. Pomimo bycia drapieżnymi zwierzętami i w dużej mierze oswojonymi, przerażony koń powinien być traktowany jak dzikie zwierzę, dopóki się nie uspokoi.
Podczas gdy język ciała konia może się różnić, generalnie wskazuje on na panikę lub strach przez bieganie, czasami próbuje przeskoczyć płoty do padoku, starając się uciec.
Konie rozwinęły preferencję lotu zamiast walki, gdy ich przodkowie wyprowadzili się z lasów i na równiny, podążając za zmieniającą się roślinnością i przechodząc z diety z liści na trawę. Otwarte równiny zachęciły stare konie do wzrostu i powolnego przechodzenia od czterech palców u stóp do jednego kopyta, co pozwoliło im szybciej biegać. Konie mają również oczy ustawione po obu stronach głowy, co pozwala im dostrzec drapieżniki z dalszych odległości.
