Mechaniczny żniwiarka rozszerzyła krajową gospodarkę rynkową, zwiększając ilość pszenicy, którą rolnik mógłby zebrać w ograniczonym sezonie żniwnym, poprawiając podaż żywności i uwalniając robotników rolnych do pracy w fabrykach. Przedtem Wynalazcy, rolnicy, zbierali pszenicę kosą, co było bardzo pracochłonnym procesem.
Opóźnienie zbiorów pszenicy zwiększa prawdopodobieństwo psucia się plonów na polu. Przed mechanicznym żniwiarzem rolnicy utrzymywali pola uprawne na niskim poziomie, aby zmniejszyć potencjalne straty. Cyrus McCormick, wynalazca mechanicznego żniwiarza, zaoferował rolnikom gwarancję zwrotu pieniędzy, jeśli nie byli w stanie zebrać 15 akrów dziennie. Zwiększona wielkość plonów zmniejszyła szansę na psucie się plonów, dzięki czemu maszyny stały się bardziej opłacalne dla rolników i pszenicy bardziej dostępnych dla obywateli.
Podczas gdy mechaniczny żniwiarz oferował wiele korzyści, farmerzy początkowo patrzyli na niego ze sceptycyzmem. Wielu nie chciało zainwestować w maszynę 120 USD. McCormick wykorzystał reklamę, by zwiększyć sprzedaż. Maszyna zdobyła złoty medal na Światowych Targach w 1851 roku w Londynie, a McCormick zapewnił finansowanie i szkolenie dla rolników chcących zakupić maszynę; do roku 1860 McCormick sprzedawał ponad 4000 maszyn rocznie.
Pożar w Chicago z 1871 roku zniszczył fabrykę McCormicka. McCormick i jego żona sprzedali swój dom w Nowym Jorku, aby powrócić do Chicago i odbudować fabrykę większą niż kiedykolwiek.
