Większość osób poddanych operacji zaćmy ma soczewkę wewnątrzgałkową wszczepioną do oka w czasie operacji, co eliminuje potrzebę noszenia soczewek kontaktowych po zabiegu. Jednak soczewki wewnątrzgałkowe nie zawsze korygować wszystkie wady wzroku, więc niektórzy pacjenci potrzebują po zabiegu okularów lub soczewek kontaktowych.
Zaćma pojawia się, gdy naturalna soczewka oka staje się mętna i przeszkadza w widzeniu. Gdy lekarz przeprowadza operację zaćmy, usuwa naturalną soczewkę i zastępuje ją przezroczystą plastikową soczewką. Te soczewki wewnątrzgałkowe występują w kilku typach, w tym w soczewkach podstawowych, które nie korygują wad wzroku oraz soczewek jednokierunkowych, które korygują widzenie w pobliżu lub na odległość. Lekarze często umieszczają soczewkę odległościową w dominującym oku i soczewkę bliskiego widzenia w nieodróżnialnym oku, aby zapewnić najlepszą ostrość widzenia pooperacyjnego. Jednak strategia ta nie działa dla wszystkich, a wielu pacjentów nadal potrzebuje okularów lub soczewek kontaktowych do wykonywania niektórych zadań.
Soczewki premium, takie jak soczewki przystosowawcze i wieloogniskowe soczewki refrakcyjne, poprawne widzenie w pobliżu, pośrednie i na odległość. Jednak te soczewki często powodują niepożądane efekty, takie jak obniżona ogólna ostrość wzroku, zmniejszone widzenie w nocy i widzenie halo wokół świateł w nocy.
Lekarze wybierają najlepszy rodzaj soczewki wewnątrzgałkowej dla każdego pacjenta na podstawie wielu czynników, w tym stopnia krótkowzroczności osoby oraz tego, czy ma on astygmatyzm, którego wiele soczewek wewnątrzgałkowych nie koryguje. Lekarz zwykle ponownie ocenia stan pacjenta i przepisuje odpowiednie soczewki korekcyjne po około miesiącu.
