C. Juliusz Cezar Oktawianus, znany również jako Oktawian, był w stanie zdobyć władzę w Rzymie dzięki temu, że został nazwany w testamencie Juliusza Cezara jako spadkobierca zmarłego władcy i pośmiertnie adoptowany syn (poprzednio wielki siostrzeniec ). Mimo że wywołało to napięcia między Oktawianem i Markiem Antoniuszem, którzy przejęli już kierownictwo po zamordowaniu Cezara, naturalna sprawność Oktawiana w zakresie polityki i strategii, nie wspominając o nieufności Senatu wobec Marka Antoniusza, dała mu przewagę.
Oktawian opuścił Rzym w środkowych Włoszech w obliczu napięć, a wykorzystując swoją władzę jako prawowity spadkobierca Cezara, zgromadził własne wojska. Później, wykorzystując okazję do zostania konsulem po śmierci dwóch poprzednich konsulów, Oktawian wrócił do Rzymu i został wybrany do biura w 42 POChP, kontynuując przywoływanie autorytetu imienia Cezara do poparcia.
Jego pozycja wciąż była niepewna, w wyniku czego zgodził się na porozumienie Triumwiratu, dzieląc obowiązki konsulatu z Markiem Antoniuszem i Lepidusem.
Bitwa o Actium w 31 roku p.n.e., w której Mark Antoniusz został pokonany, a następnie popełnił samobójstwo z Kleopatrą, był prekursorem dojścia Oktawiana do władzy absolutnej. W wieku zaledwie 32 lat wstał, aby kontrolować sprawy Rzymu jako wieloletni konsul.
Jako Augustus Caesar przedstawił się Rzymianom jako ich zbawca, podobny do mitologicznych założycieli Rzymu, Eneasz i Romulus.
