Stopy wielbłąda, które nie są technicznie kopytami, pomagają, ponieważ mają grube, duże stopki wypełnione tłuszczem, aby pomóc zwierzęciu chodzić łatwo po piasku i kamienistej ziemi. Dotyczy to zarówno jednogarbnego wielbłąda arabskiego, jak i dwugarbnego wielbłąda dwubarwnego. Co więcej, wielbłąd dwugarbny czasami podróżuje przez śnieg znaleziony na Syberii i w Himalajach, a fizjologia jego stóp jest również przydatna w tym terenie.
Oba rodzaje wielbłądów mają po dwa palce u każdej stopy. Każdy palec u nogi ma twardy gwóźdź, który sprawia, że przypomina kopyto. Palce są połączone pod taśmą, a kiedy wielbłąd idzie, rozpłaszczają się od ciężaru zwierzęcia i nie wpadają w piasek ani śnieg. Ze względu na taśmę dzielona stopa zachowuje się tak, jakby była jedną nogą i bardziej równomiernie rozkłada ciężar wielbłąda. Jest to kolejna osłona przed zatonięciem, a grubość klocków również zapobiega spalaniu wielbłąda przez gorący piasek.
Miękkość poduszek sprawia, że wielbłąd idzie cicho. Jednak ta miękkość może być problematyczna, jeśli wielbłąd podróżuje nad ziemią usłaną kamieniami lub ostrymi śmieciami, a wielbłąd, który jest zbyt daleko chodzący, zbyt długo, może stać się kulawy.
