Przez większość sztuki Sofoklesa, "Oedipus Rex", Edyp ma duży szacunek dla siebie. Jednak jego pycha prowadzi do jego upadku, a pod koniec gry ma bardzo Niska opinia o sobie.
Edyp myśli o sobie przez większość czasu. W końcu on jest królem i rozwiązał zagadkę sfinksa. Ponadto mieszkańcy Teb utrzymują Edypa z bardzo dużym szacunkiem. Te dwie siły dają Edypowi podwyższone poczucie własnej wartości. To prowadzi go do zadania rozwiązania pytania, które według niego tylko on może odpowiedzieć. W artykule na stronie State University uniwersytetu Ball zauważa się, że o ile inteligencja Oedipusa czyni go wielkim, to także czyni go tragicznym, ponieważ nie może przestać szukać odpowiedzi na swoją przeszłość. Podczas gdy inni w jego życiu próbują przekonać go, by sam opuścił przeszłość, jest uparty i kontynuuje swoją podróż, aby odkryć prawdę.
Prawda jest tym, co zmienia opinię Oedipusa o sobie od dobrego do złego. Kiedy w końcu odkryje prawdę, nie może tego znieść. Odpowiedź, której szukał, i związane z nią konsekwencje są tak niewiarygodnie odmienne od oczekiwań, że oślepia samego siebie. Uważa, że nie jest już wielki i przeżywa resztę swojego życia, zdając sobie sprawę, że wiedza o jego strasznym losie była jego własną winą. W artykule o Chemeketa.edu sugeruje się, że niezależnie od potwornych skutków, Edyp zawsze kontrolował swój los, a ten, który ostatecznie wybrał, jest tym, z którym może żyć.
