Amerykańskie kobiety nosiły spódnice, sukienki, czapki i rękawiczki w latach 50. XX w., podczas gdy mężczyźni głównie nosili garnitury, swetry, spodnie i mundury do pracy. W latach 50. młodzi chłopcy i dziewczęta naśladowali style mody ich rodziców. Ubrania dla dziewcząt przedstawiają style identyczne jak u starszych kobiet; Odzież dla chłopców, podobnie, odzwierciedlenie stylów stroju dla dorosłych mężczyzn.
Amerykańskie style ubioru, szczególnie dla kobiet, uległy znacznym zmianom wraz z końcem II wojny światowej i nadejściem lat 50. XX wieku. Amerykańska gospodarka zwolniła w czasie wojny, a średnie dochody rodziny spadły, pozostawiając Amerykanom mniej możliwości wyboru stylów, kolorów i tkanin. Lata pięćdziesiąte zapoczątkowały jednak erę nadmiaru i świętowania. W świecie mody jowialny duch przyniósł przyjemne materiały, takie jak wełna, nylon i skóra, odważne i jaskrawe kolory i mniej konserwatywne style.
Ubrania dla kobiet zawierały halki, różowe, plisowane i w kratę spódnice oraz bluzki z kołnierzykiem. Odzież damska podkreślała klasyczny kobiecy kształt klepsydry. Wzmocnienie sylwetki, takie jak biustonosze, gorsety i pasy, pomogło kobietom osiągnąć pożądaną sylwetkę. Odzież dla kobiet i mężczyzn różniła się w zależności od aktywności: pracy, wypoczynku i funkcji społecznych. Mężczyźni mieli na sobie ubrania w stylu militarnym, a także garnitury i spodnie. Na scenę mody dla kobiet pojawiły się mundury, stroje macierzyńskie i stroje imprezowe. Poza domem kobiety zawsze nosiły czapki i rękawiczki.
