W starożytnym mieście Taghaza sól była pocięta na 200-funtowe bloki i przechowywana 10 stóp pod ziemią, aż była gotowa do przetransportowania na rynek, następnie bloki zostały załadowane na wielbłądy i wysłane do Timbuktu, a reszta Afryki Zachodniej. Sól została sprzedana za złoto w górnym biegu rzeki Niger, gdzie lokalni kupcy wysyłali bloki w dół rzeki.
Wydobywanie soli datuje się na co najmniej 300 A.D., kiedy karawany wielbłądowe przewoziły sól z pustyni Sahara. Wielbłądy prowadzone dwa bloki każdy, w sumie 400 funtów, przez 14 dni do Timbuktu. Królestwa Afryki Zachodniej w dzisiejszej Nigerii, Mali i Ghanie osiągnęły sukcesy w handlu solą.
Kopalnie były kontrolowane przez królów, a robotnicy kopali w kopalniach wyłącznie dla zysku właściciela. Wszystko musiało zostać zaimportowane, ponieważ w trudnych warunkach pustynnych jedzenie było rzadkością. Budynki w okolicy zostały wykonane z samych bloków soli, ponieważ substancja była tak łatwo dostępna. Sól była wydobywana spod olbrzymich wydm, które przenikają krajobraz okolicy.
Według National Geographic wielbłądy nadal podróżowały dopiero w 2003 r., aż do momentu, w którym transport samochodowy zaczął przejmować tradycyjne metody. Karawany często liczyły 100 zwierząt, które przemierzyły 500 mil przez Saharę na północ od Timbuktu, we współczesnym Mali.
