Geografia imperium Inków była w dużej mierze górzysta i zajmowała znaczną część zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej. Duża część imperium Inków istniała w strefie klimatycznej zwanej fratą Tierra.
W szczytowym momencie imperium Inków zajmowało prawie 2500 mil wzdłuż górzystego zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej, rozciągając się od dzisiejszego Quito, Ekwador na południe do Santiago w Chile. Główną cechą geograficzną tego regionu są Góry Andów, obszar bogaty w różnorodność geograficzną. Andyjski region Ameryki Południowej ma zasięg geograficzny od pustyni po las deszczowy po lodowiec. Od gór, od zachodu do wybrzeża, jest region pustyń. Oazy umożliwiają życie w tym suchym regionie, ale imperium Inków zawiera jedną z najbardziej brutalnych pustyń Ziemi - Atakamę - której części nie doświadczyły opadów w zapisanej historii ludzkości.
Niziny Andów wspierają tropikalne lasy deszczowe i sawanny, podczas gdy większe wysokości stają się lasami chmur. Las chmurowy jest chłodny i wilgotny, a pokrywa chmur zachodzi przez prawie 300 dni w roku. Klimat tutaj wspiera roślinność i dziką faunę nigdzie indziej na Ziemi.
Ważną cechą imperium Inków jest Jezioro Titicaca, pomiędzy dzisiejszymi narodami Peru i Boliwii. Jezioro Titicaca leży w strefie klimatycznej znanej jako tierra fria. Unikalna geografia i klimat jeziora zapewniają jedne z najlepszych gruntów rolnych w regionie.
