Etyka Kanta stwierdza, że ludzie muszą przestrzegać kategorycznego imperatywu, który jest absolutnym standardem moralnym, który nie zależy od indywidualnych okoliczności. Kant oświadczył, że zachowanie jest etyczne tylko wtedy, gdy byłoby korzystne, gdyby było wykonywane powszechnie przez wszystkich.
Filozof Immanuel Kant (1724-1804) opisał swój system etyki w swojej książce z 1785 r. "Uziemienia dla metafizyki moralności". Kategoryczny imperatyw Kanta różni się od hipotetycznego imperatywu, w którym podejmuje się pewne działania, aby osiągnąć cel, który jednostka chce dla siebie. Kant uważał, że etyki nie można ustalić na podstawie hipotetycznego imperatywu, ponieważ jest ona zbyt subiektywna. W przeciwieństwie do tego imperatyw kategoryczny wywodzi się a priori z powodu, a nie z doświadczenia danej osoby lub okoliczności materialnych. Na przykład, bogaty człowiek nie musi ciężko pracować, ponieważ ma wszystko, czego potrzebuje. Niemniej jednak, decyzja Kant'a o rezygnacji z pracy byłaby nieetyczna, ponieważ nie można jej przyjąć powszechnie, nie szkodząc społeczeństwu. Dlatego ciężka praca jest imperatywem kategorycznym, nawet jeśli nie pasuje do indywidualnych okoliczności bogatego człowieka. Etyczne zachowanie w kategoriach imperatywu kategorycznego nie jest środkiem do indywidualnego celu, ale absolutnym celem samym w sobie.
