Plan Alexandra Hamiltona dotyczący planu spłaty długu federalnego był kontrowersyjny ze względu na sposób, w jaki niektóre państwa stawiły na inne państwa i zagroził postrzeganiem suwerenności państw względem rządu federalnego. Po wojnie rewolucyjnej , Stany Zjednoczone pozostawiły 54 miliony dolarów długów, a kolejne 25 milionów dolarów długów posiadanych przez państwa. Plan Hamiltona polegał na nacjonalizacji i spłacie zadłużenia za pomocą obligacji skarbowych.
Ten plan oburzył delegatów m.in. z Maryland i Virginii, którzy już spłacili swoje długi. W luźnej konfederacji, na przykład w Stanach Zjednoczonych, rządy państw argumentowały, że ich obywatele nie powinni być opodatkowywani w celu złagodzenia obowiązków innych państw. Hamilton argumentował, że szybka spłata, dokonana przy niskim oprocentowaniu, na które zamierzał wyemitować obligacje, zasygnalizowałaby zagranicznym inwestorom, że Ameryka jest dobrym ryzykiem inwestycyjnym i że pożycza pieniądze w dobrej wierze.
Innym powodem kontrowersji było to, że gdyby rząd federalny wykupił dług z wojny, wynik byłby dobrodziejstwem dla pozbawionych skrupułów spekulantów, którzy oszukiwali weteranów z więzów. W końcu James Madison i Thomas Jefferson wynegocjowali kompromis, który obejmował, między innymi koncesje, utworzenie Dystryktu Kolumbii na Potomacu, między Marylandem i Virginią.
