Refren w dramacie greckim występował w grupach od trzech do 50, często podkreślając motywy gry. Chóry zwiększyły emocje gry, komentowały działania aktorów i pochwały Greccy bogowie.
Grecki chór składał się z trzech do 50 mężczyzn, którzy przedstawiali sztukę i śpiewają w różnych odstępach czasu, aby przekazać komentarz. Komentując aktorów spektaklu, chór dałby wyroki reprezentujące poglądy społeczeństwa. Gdyby gra była religijna, oferowaliby chwałę bogom. Podobnie jak w przypadku współczesnych filmów, produkują również muzykę, która zwiększa emocje.
Podczas greckich przedstawień występowało niewielu aktorów i odbywało się w dużych teatrach, refren używał śpiewu, aktorstwa, narracji i tańca, aby rozgłaszać wydarzenia. Często oznaczało to występowanie w sposób przesadny i zgodny, aby widzowie wiedzieli, co się dzieje.
Chór zaczął się zmniejszać, ponieważ stało się mniej ważne. Podczas gdy wcześniejsi dramaturdzy używali aż 50 mężczyzn, później Sofokles zredukował to do 15. Ponieważ pisarze zaczęli kłaść większy nacisk na działania aktorów, narracje i charakterystykę, rola chóru stopniowo zanikała. Jednak niektórzy uważają, że ewoluował on w inną rolę, na przykład wykorzystanie teatralnych narratorów we współczesnych sztukach.
