Ezdrasz był żydowskim arcykapłanem i pisarzem i potomkiem Aarona. Ezdrasz był na babilońskim wygnaniu i został pouczony przez króla Artakserksesa, by poprowadził grupę żydowską w Babilonie do swojej ojczyzny, Jerozolimy. Król posłał go, aby nauczał naród żydowski o prawach boskich, a Ezdraszowi przypisuje się przedstawienie Tory do Jerozolimy. Ezra pomógł przywrócić żydowskim narodom wiele żydowskich zasad i tradycji i zapobiec ich grzeszeniu przeciwko Bogu.
Księga Nowego Testamentu z Ezdrasza jest rzekomo napisana przez samego człowieka. W książce Ezra pisze o powrocie żydowskich zesłańców do Jerozolimy, budowaniu świątyni Boga na ziemi i niemoralnych problemach, które trapiły Żydów. W chwili jego przybycia do Jerozolimy naród żydowski znajdował się w stanie nieładu i rządził się małżeństwami nieżydowskimi. Ezdrasz był wspaniałym nauczycielem i uczonym, co uczyniło go naturalnym przywódcą wśród Żydów.
Ojcem Ezdrasza był Serajasz, który został stracony przez babilońskiego króla Nabuchodonozora. Ezra urodził się w 480 roku pne, a zmarł w 440 roku p.n.e. Historia życia Ezdrasza jest udokumentowana w Księdze Ezdrasza, a on jest bardzo czczoną postacią w judaizmie.
