Oprócz Unii Europejskiej, 19 krajów, które tworzą Grupę G20 (Grupa Dwudziestu) to Japonia, Włochy, Indonezja, Brazylia, Australia, Argentyna, Kanada, Francja, Niemcy, Chiny, Arabia Saudyjska, Meksyk, Wielka Brytania, Republika Południowej Afryki, Turcja, Rosja, Korea Południowa, Stany Zjednoczone i Indie. Grupa powstała w 1999 roku.
G20 powstaje z narodów członkowskich G8 wraz z wieloma krajami wschodzącymi i Unią Europejską. Inne organizacje, takie jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy, również uczestniczą w spotkaniach G20. Również państwa przyjmujące regularnie zapraszają dodatkowe kraje i organizacje. Grupa Osiem, składająca się ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Włoch, Japonii, Kanady i Rosji, istniała wcześniej w Grupie Dwudziestu. Kraje rozwijające się skarżyły się na brak uczestnictwa, a ministrowie finansów z grupy G8 oraz krajów rozwijających się i Unia Europejska spotkali się na pierwszym spotkaniu G20 w 1999 r. Kraje G20, które nie należą do G8 to Chiny, Brazylia, Indonezja, Australia, Indie, Meksyk, Arabia Saudyjska, Republika Południowej Afryki, Korea i Turcja.
Spotkania finansowe G20 są kontynuowane każdej jesieni. Prezydent George W. Bush zaprosił kraje na pierwszą w historii konferencję przywódców G20 w 2008 r., W odpowiedzi na tegoroczny kryzys finansowy, a spotkania liderów G20 są kontynuowane co roku. Podczas gdy oryginalne spotkania finansowe G20 koncentrowały się na kwestiach finansowych, na spotkaniach liderów grupy G20 dyskutowano o wszystkich kwestiach ważnych dla krajów G20, w tym ekonomii, wojny i klęsk żywiołowych.
Światowi przywódcy uważają, że G20 zastąpiło G8 w globalnych sprawach gospodarczych; jednakże G8 lub G7 nadal spotykają się w innych kwestiach geopolitycznych, takich jak bezpieczeństwo.
Spotkanie odbywa się raz w roku, a celem szczytów G20 jest dyskusja na tematy związane z globalną gospodarką.
W 2009 i 2010 r. odbyły się dwa spotkania szczytowe G20 dotyczące problemów związanych z kryzysem gospodarczym.
G20 jest egalitarny w takim stopniu, w jakim każde państwo członkowskie ma swój głos, chociaż nie ma formalnego systemu głosowania.
