Ekspansja Cesarstwa Rzymskiego wynosiła od około 60 B.C. do czasu rozwiązania Imperium w 476 r. A.D. i wielu innowacji, które Rzymianie przynieśli do innych krajów, były napędzane po części przez zmniejszanie zasobów w samym Rzymie. Gdy ludzie w Rzymie zużyli drewno opałowe, a ziarna stały się rzadsze z powodu rosnącej populacji, to interakcja między człowiekiem a środowiskiem doprowadziła do politycznych i militarnych decyzji podbicia innych ziem.
Położenie Rzymu na Tybrze jest przykładem interakcji człowiek-środowisko. Rzeka stanowiła gotowe źródło transportu dla towarów wymaganych przez starożytne Cesarstwo Rzymskie i nadal jest źródłem transportu dla nowoczesnego Rzymu. Zanurzenie rzeki przez wieki oznaczało jednak, że rzeka nie jest już żeglowna, z wyjątkiem samego Rzymu.
Istnieje wiele przykładów tego, jak ludzie zostali dotknięci i na co ich środowisko miało wpływ w Rzymie:
- Rzym zużywał i zabrakło miejscowych zapasów metali szlachetnych i innych metali, więc często potrzebowali ich importować z podbitych ziem na północ.
- Starożytni Rzymianie budowali akwedukty, by transportować wodę i sieć dróg nad lądem; wiele z nich nadal jest w użyciu.
- Prowadzenie produkcji i inne działania wydobywcze powodowały degradację środowiska. Ołów został znaleziony w pokrywie lodowej Grenlandii, która prawdopodobnie pochodzi z czasów starożytnego Rzymu.
