Według San Francisco School of Medicine Uniwersytetu Kalifornijskiego, dobroczynność odnosi się do działania dla dobra innych. Z drugiej strony, niezłośliwość oznacza, że nie wyrządza szkody.
Dobrymi czynami są uratowanie danej osoby przed niebezpieczeństwem lub pomoc osobie w poprawie sytuacji. Szczególne przykłady dobroczynnych działań obejmują ratowanie osoby tonącej, szczepienia dla ogółu ludności i doradzanie palaczowi, aby rzucił palenie. Przykłady niezadowolenia obejmują nie podawanie osobom szkodliwych leków i powstrzymywanie się od zdrowienia innym osobom.
Ukojenie i brak ułagodzenia to zasady, które odnoszą się do lekarzy w ich praktyce klinicznej. Kodeks etyki lekarzy zawiera zasadę, że nie wyrządza żadnej szkody, co odnosi się do braku ułomności. Dlatego też lekarze nie mogą zapewniać leczenia, o którym wiadomo, że jest szkodliwy dla swoich pacjentów i nie mogą zapewniać leczenia, o którym wiadomo, że jest nieskuteczne. Również lekarze mają obowiązek pomagać swoim pacjentom. Muszą zapewnić skuteczne leczenie, które jest dobroczynnym działaniem, jeśli pacjent tego wymaga.
W praktyce medycznej zabiegi często przynoszą korzyści, a także ryzyko związane z działaniami niepożądanymi lub komplikacjami. Ważąc korzyści z ryzykiem, lekarze równoważą zasady dobroczynności i nieagresji.
