Według producenta pamięci komputerowej SanDisk, pamięć o dostępie swobodnym odróżnia się od pamięci sekwencyjnej poprzez możliwość zwrócenia dowolnej pozycji przechowywanej w pamięci w dowolnym momencie bez względu na kolejność, w której przechowywane są przedmioty. W przeciwieństwie do tego, pamięć sekwencyjna może tylko uzyskiwać dostęp do elementów w kolejności, w której są one przechowywane w pamięci.
SanDisk stwierdza, że główną zaletą pamięci o dostępie bezpośrednim jest to, że umożliwia dostęp do dowolnego elementu w strukturze pamięci w przybliżeniu w tym samym czasie. Sekwencyjna pamięć dostępowa wymaga, aby dostęp do pamięci zaczynał się od pierwszego elementu w strukturze pamięci, co oznacza, że elementy znajdujące się w pobliżu końca struktury pamięci sekwencyjnej wymagają więcej czasu na dostęp niż elementy znajdujące się blisko początku. Różnice między płytami DVD i kasetami wideo stanowią intuicyjny przykład tej koncepcji; podczas gdy płyty DVD umożliwiają losowy dostęp do dowolnej sceny w filmie na żądanie, nie jest możliwe oglądanie późniejszej sceny na taśmie wideo bez oglądania lub szybkiego przewijania poprzednich scen.
Sekwencyjna pamięć jest jednak wydajniejsza niż pamięć o dostępie losowym w niektórych scenariuszach. Jako przykład, SanDisk stwierdza, że dostęp do danych przechowywanych na dysku twardym w strukturze pamięci o dostępie swobodnym jest mniej wydajny niż dostęp do tych samych danych przechowywanych w strukturze dostępu sekwencyjnego, ponieważ dostęp losowy wymaga więcej czasochłonnych operacji wyszukiwania w celu zlokalizowania danych. Według Wikipedii urządzenia pamięciowe z dostępem sekwencyjnym są często tańsze i przechowują więcej danych niż podobne cenowo urządzenia o swobodnym dostępie. Ponadto urządzenia pamięci o sekwencyjnym dostępie są często trwalsze niż urządzenia pamięci o dostępie swobodnym.
