Różnica między stałym rdzeniem a drutem z plecionki polega na tym, że drut rdzeniowy jest wykonany z pojedynczej, grubej nici metalowej, natomiast spleciony drut pleciony wykonany jest z kilku mniejszych splecionych ze sobą nici. Każdy typ ma inne zastosowania. Przede wszystkim druty z litego rdzenia są lepsze, gdy wymagana jest wytrzymałość i utrzymanie kształtu, podczas gdy drut z linką ma znacznie większą elastyczność.
Solidny drut z rdzeniem najlepiej nadaje się do zastosowań, w których wymagany jest minimalny ruch, na przykład do stabilnych obwodów, a zginanie jest niepożądane. Skrętki są znacznie powszechniejsze, ponieważ często wymagana jest elastyczność. Skrętka jest lepsza dla bardzo małych obwodów, gdzie drut może wymagać owinięcia wokół innych elementów. Skrętki są najczęściej wykonywane z od 12 do 19 różnych pasm metalu.
Przewody są narażone na efekt naskórkowości, w którym elektryczność przemieszcza się głównie po zewnętrznej stronie pasma. Podczas gdy większa powierzchnia drutów jest korzystna, na końcu szczeliny między drutami oznaczają, że drut z drutu o danej grubości niesie prąd mniejszy niż podobny drut z litego rdzenia. Jest to jednak niewielka wada, a istniejące technologie izolacji pomagają ją zrekompensować.
