Feudalizm odnosi się do ogólnej struktury społeczeństwa, takiej jak ta, która istniała w Europie Zachodniej w średniowieczu, podczas gdy maneryzm odnosi się do systemu ekonomicznego, który kontrolował środki produkcji w tamtej epoce. Manieryzm jest ekonomicznym komponentem większego systemu społecznego, ogólnie nazywanego feudalizmem. Terminy feudalizm i manewryzm były czasami wymieniane między sobą, tak jak w przypadku Adama Smitha, który w swojej wpływowej pracy "Bogactwo narodów" używa terminu feudalizm w znaczeniu bardziej ekonomicznym niż jako odniesienie do struktury społecznej i politycznej, która dominowała w średniowieczu.
Manierystyzm był systemem ekonomicznym, który kontrolował środki produkcji, głównie rolnicze, przed rozwojem systemu rynkowego opartego na umownej pracy i wymianie pieniędzy na towary. W systemie folwarcznym władza i posiadłości ziemskie zostały przyznane różnym panom dworu w zamian za ich przynależność do ich władcy lub króla. Pan dworu pochodzący z chłopów żyjących na ich ziemiach, obowiązkowy obrót towarami rolnymi i ręcznie robionymi, który służył jako forma "czynszu". Ogólny system gospodarczy opiera się na wymianie towarów i usług dla gruntów, a w przypadku chłopów - na dalszym wynajmowaniu.
Feudalizm jest strukturą społeczną charakteryzującą się siecią osobistych więzi lojalności i zobowiązań w zdecentralizowanej i często ściśle zlokalizowanej strukturze hierarchicznej. System feudalny umieścił wiele władzy politycznej, wojskowej i jurysdykcyjnej w rękach lokalnych władców i zwierzchników i funkcjonował bez normalnych ograniczeń scentralizowanego rządu.
