Różnica między homofonią i polifonią polega na tym, że polifonia jest bardziej złożona. Polifonia wytwarza wiele niekonkurencyjnych warstw muzyki, wymagających od słuchacza zwrócenia większej uwagi. Homofonia wytwarza jedną dominującą melodię, wspieraną przez inną i wymaga mniejszej koncentracji.
Homofonia jest dominującą muzyczną teksturą, podczas gdy polifonia jest wybitną muzyczną teksturą. Obie tekstury określają charakterystyczną formę w zastosowaniach muzycznych. Dominujące z definicji deklaruje, że jeden element ma większą wagę lub moc niż inne elementy uczestniczące. Prominent z definicji deklaruje element zauważalny w kolekcji, nie będąc elementem dominującym.
Piosenkarz śpiewający melodię w połączeniu z prostym układem granym na instrumentach dętych jest przykładem homofonii. Głos wokalisty niesie melodię; instrumenty dęte podtrzymują melodię. Ważne jest, aby zauważyć, że te dwie sytuacje można odwrócić, ale nadal określa się je mianem homofonii. Melodia i wsparcie to dwie części homofonii; jednak tylko jeden może dominować.
Równość jest kluczowym elementem polifonicznej struktury muzycznej, co oznacza, że wokal i instrumentacja mogą stać same w sobie jako melodyjny utwór muzyczny. Polifoniczną muzyczną teksturę uzyskuje się, gdy połączone są dwa elementy melodyczne, tworząc warstwy muzyczne. Samodzielne melodie w polifonicznej fakturze nie ograniczają się do reguł ich powstawania. Innymi słowy, melodie mogą składać się z dwóch połączonych melodii instrumentalnych lub dwóch melodii wokalnych.
