RAM jest wykorzystywany do różnych zadań i jest bardzo wszechstronny, w przeciwieństwie do ROM i CMOS, które zawierają kluczowe - i stałe, w przypadku ROM - dane związane z działaniem systemu, podczas gdy pamięć wirtualna i pamięć podręczna są używane do symulacji lub manipulowania pamięcią RAM podczas zadań. Pamięć wirtualna i pamięć podręczna zostały zaprojektowane, aby umożliwić wykorzystanie zasobów pamięci dla coraz szybszych procesorów.
Pamięć RAM lub Pamięć o dostępie swobodnym jest odpowiedzialna za przechowywanie surowych formularzy danych, które czekają na przetworzenie lub przechowywanie na dysku, a także na uruchamianie zainstalowanego systemu operacyjnego. Główną wadą pamięci RAM jest to, że gdy urządzenie zostanie zamknięte, wszystkie niepisane dane zostaną utracone.
ROM lub Read Only Memory, nie można zmienić. W przeciwieństwie do pamięci RAM, jest to dane stałe, które służą do instruowania urządzenia, jakich procesów użyć podczas uruchamiania. Pamięć ROM umożliwia procesorowi korzystanie z zainstalowanego sprzętu, napędów dysków i innych krytycznych składników systemu za każdym razem, gdy jest uruchamiany, ponieważ pamięć RAM jest używana tylko wtedy, gdy jest zasilany.
CMOS przechowuje dane bardzo dobrze przy minimalnej mocy, co oznacza, że może zachować ważne dane konfiguracyjne systemu dla urządzenia, nawet gdy jest wyłączone. Jednak w odróżnieniu od ROM, CMOS może być aktualizowany i zmieniany za pomocą urządzeń typu plug and play.
Pamięć podręczna zapewnia szybki dostęp do zasobów procesora, przewidując, ile pamięci RAM jest potrzebne do wykonania zadania, przed przydzieleniem tej ilości procesora do użycia. Oznacza to, że procesor nie musi pobierać bezpośrednio z pamięci RAM, co spowolniłoby procesy.
Pamięć wirtualna jest symulowaną formą pamięci RAM wykorzystującą nadmiarową przestrzeń pamięci i jest zwykle używana do uruchamiania dużych programów lub oprogramowania intensywnie wykorzystującego pamięć RAM.
