Podstawową różnicą między płytami DVD + R i DVD-R jest typ rejestratora używanego do zapisu płyt. DVD-R jest starszym formatem, który pochodzi z roku 1997, podczas gdy DVD + R jest nowszą technologią nagrywania stworzoną w 2002 roku. Oba typy dysków mają tę samą ilość informacji, ale dyski DVD + R są mniej podatne na błędy zapisu. Większość nowoczesnych odtwarzaczy DVD czyta oba typy dysków.
DVD + R umożliwia szybsze i dokładniejsze nagrywanie niż w przypadku standardowego DVD-R. Te dwa formaty są ze sobą niezgodne i żadna nie ma dominacji na rynku. Aby obsłużyć oba formaty, większość czytników DVD wykorzystuje technologię hybrydową, która odczytuje oba typy dysków. Ponieważ DVD-R jest starszym standardem, niektóre komputery, odtwarzacze DVD i konsole do gier z 2004 r. I wcześniejszych tylko odczytują dyski DVD-R. Osoby ze starszym sprzętem muszą koniecznie używać dysków DVD-R zamiast dysków DVD-RW.
Oba typy dysków mają formaty wielokrotnego zapisu i dwuwarstwowe. Płyty DVD wielokrotnego zapisu można wielokrotnie usuwać i przepisywać, dzięki czemu można je ponownie wykorzystać. Dwuwarstwowe dyski DVD przechowują dwa razy więcej informacji niż standardowy dysk DVD, używając dwóch warstw, które można nagrać zamiast jednego. Różni się to od dwustronnych płyt DVD, które można odwrócić, aby nagrać drugą płytę z drugiej strony płyty DVD.
