Główna różnica między skanem TK a mielografem polega na tym, że skan TK jest nieinwazyjny, podczas gdy mielogram polega na wprowadzeniu igły do kanału kręgowego, jak wyjaśnił Johns Hopkins Medicine. W niektórych przypadkach mielogram jest wykonywany w połączeniu ze skanowaniem CT.
Trzpień lędźwiowy tworzy obrazy dolnej części pleców, zgodnie z MedlinePlus. Podczas tego testu pacjent leży na wąskim stole wewnątrz skanera. Promienie rentgenowskie wewnątrz skanera obracają się wokół pacjenta, tworząc plastry, które są obrazami zrobionymi pod różnymi kątami. Plastry są łączone w celu utworzenia trójwymiarowych obrazów kręgosłupa. W niektórych przypadkach stosuje się barwnik kontrastowy w celu uzyskania lepszych obrazów.
W trakcie mielogramu barwnik kontrastowy jest wstrzykiwany do kręgosłupa, jak wyjaśnia John Hopkins Medicine. Barwnik kontrastowy umożliwia radiologowi oglądanie rdzenia kręgowego i innych struktur kręgosłupa. Mielogramy są wykonywane w celu identyfikacji guzów rdzenia kręgowego, ostróg kostnych, przepuklinowych krążków, torbieli kręgosłupa i innych problemów związanych z rdzeniem kręgowym i powiązanymi strukturami. Ponieważ radiolog wstawia igłę do kręgosłupa podczas tego testu, mielogram jest bardziej niebezpieczny niż tomografia komputerowa. W niektórych przypadkach płyn rdzeniowy wydostaje się z miejsca wprowadzenia, powodując bóle głowy, a także istnieje ryzyko infekcji, ponieważ igła przebija skórę.
