Rozrusznik wykorzystuje impulsy elektryczne, aby utrzymać serce w rytmie, nie bije zbyt wolno ani zbyt szybko, a defibrylator wstrząsa sercem, jeśli wykryje niebezpieczne zaburzenie rytmu, zapobiegając zatrzymaniu krążenia. Defibrylator ma również możliwości rozrusznika, regulując rytm serca, jeśli to konieczne.
Rozruszniki serca i defibrylatory to małe urządzenia wszczepione w klatkę piersiową. Pacjent zostaje przyjęty do szpitala na zabieg. Podczas drobnej operacji lekarz wykonuje nacięcie, umieszcza urządzenie pod skórą, przywiązuje żyły do żył prowadzących do prawej strony serca, a następnie zamyka nacięcie.
Rozruszniki i defibrylatory są specjalnie zaprogramowane, aby zaspokoić potrzeby medyczne poszczególnych pacjentów. Każda z nich jest aktywowana tylko przez określoną aktywność rytmu serca, a wiele defibrylatorów rejestruje elektryczne wzorce serca podczas nieprawidłowego zdarzenia sercowego, aby pomóc lekarzowi zaplanować odpowiednie leczenie. Podczas wizyt kontrolnych są one odczytywane i programowane przez skórę za pomocą programu komputerowego, więc nie jest konieczna dalsza operacja, chyba że konieczna jest wymiana baterii litowej.
Osoby z rozrusznikami serca lub defibrylatorami muszą unikać dużych pól magnetycznych, takich jak te z obrazowaniem metodą rezonansu magnetycznego (MRI), ultradźwiękami lub skanami CT. Nie muszą się martwić o używanie mikrofal ani innych urządzeń gospodarstwa domowego.
