Celem Annie Dillard pisania "The Chase" było podkreślenie różnic między dziećmi a dorosłymi. Dillard napisał także tę historię, by zabawiać czytelników, opowiadając o komicznym doświadczeniu z dzieciństwa. Jej obszerne opisy pościgu ożywiają historię, aby czytelnik mógł doświadczyć jej radości i podniecenia.
"The Chase" rozpoczyna się od Dillarda opowiadającego o swoich doświadczeniach w uprawianiu sportów z chłopakami z sąsiedztwa. Daje jasno do zrozumienia, że była jedyną dziewczyną, która uprawiała te sporty, ponieważ uważano ją za "ramię chłopaka", co oznacza, że była dobra w rzucaniu piłek i baseballów. Używa tego wprowadzenia, aby ustawić etap pościgu.
Dillard opisuje śnieżne popołudnie w jej sąsiedztwie. Wspomina, jak ona i okoliczni chłopcy rzucali śnieżkami w samochody, gdy nagle śnieżka uderzyła mężczyznę w twarz. Obwinia bezpośrednie trafienie w jej doskonałe ramię do rzucania. Poniższe akapity wyjaśniają, w jaki sposób Dillard i chłopcy byli ścigani przez człowieka po ulicach, przez płoty i podwórka.
Ostatecznie Dillard i jej przyjaciółka, Mike, są otoczeni przez mężczyznę. Chociaż spodziewa się czegoś drastycznego, jest zszokowana, gdy mężczyzna po prostu stwierdza: "Wy głupie dzieciaki". Zadowolona, że dożyje kolejnego dnia, Dillard stwierdza: "Nic tak bardzo mnie nie wymagało, odkąd jest ścigany w całym Pittsburghu w środku zimy - biegnie przerażony, wyczerpany - przez tego świętego, chudego, wściekłego czerwonogiego człowieka, który chciałem z nami porozmawiać. " Morał jej opowieści to niektóre doświadczenia warte ryzyka, jeśli dana osoba cieszy się pościgiem.
