"Dyskursy o życiu" Machiavellego mają na celu podkreślenie zalet starożytnej republiki rzymskiej, aby współczesne miasta mogły zastosować te zasady i poprawić ich obywatelską witalność. Machiavelli żył podczas włoskiego renesansu, kiedy intelektualiści byli zainteresowani odrodzeniem nauki i sztuki Grecji i Rzymu. Analizując annały Liwii, Machiavelli chciał udowodnić, że systemy polityczne Rzymu można również naśladować.
Machiavelli, zapalony student historii głęboko zaangażowany w politykę swoich czasów, uważał, że miasta Włoch będą się rozwijać, realizując praktyki Rzymu. Według Machiavellego współcześni uważali za niemożliwe naśladowanie starożytnej cnoty politycznej. Dlatego postanowił pokazać, że zasady leżące u podstaw historii republiki rzymskiej są uniwersalne; jego metoda polegała na pisaniu komentarzy do kronik rzymskiego historyka Livy.
W dyskursach Machiavelli broni roli religii obywatelskiej jako sposobu na wspieranie cnoty publicznej i utrzymanie porządku społecznego, powołując się na sukces drugiego władcy Rzymu, Numę, jako doskonały przykład. Podkreśla znaczenie zdecydowanych działań, twierdząc, że powolne decyzje są szkodliwe dla państwa, niezależnie od tego, kto je czyni. W ostatniej książce traktatu Machiavelli opowiada się za zdolnością wielkich ludzi do dokonywania trwałych zmian w republice.
