Krytyczny okres w psychologii odnosi się do określonego czasu rozwoju, gdy mózg jest szczególnie podatny na zdobywanie umiejętności lub wiedzy. Kiedy ekspozycja następuje po tym krytycznym okresie, jest znacznie mniej skuteczna .
Krytyczne okresy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie, kiedy mózg jest niezwykle elastyczny w dostosowywaniu się do nowych rodzajów informacji. W miarę zdobywania większej ilości informacji mózg staje się zakorzeniony w pewnych rodzajach przetwarzania, co utrudnia zdobywanie nowych informacji. Na przykład wczesne wrażenia wizualne są niezbędne dla typowego rozwoju przetwarzania wizualnego. Jeśli wizualne doświadczenia zostaną zablokowane w krytycznym okresie rozwoju wizualnego, mózg reorganizuje się, aby wykorzystać tkankę do przetwarzania wizualnego do innych zadań.
Kontrowersyjny rodzaj krytycznego okresu jest krytycznym okresem dla nauki języków obcych. Niemowlęta i małe dzieci z łatwością uczą się wielu języków z biegłością na poziomie natywnym. Jednak począwszy od okresu dojrzewania, zdolność uczenia się nowego języka gwałtownie maleje, a wielu ludzi nie jest w stanie nigdy osiągnąć płynności rodzimej. Klasyczne interpretacje tego zjawiska sugerują, że geny regulują proces uczenia się języka, co zmniejsza podatność mózgu na uczenie się nowych języków w okresie dojrzewania. Jednak inni twierdzą, że krytyczny okres nie jest wrodzonym aspektem mózgu, ale raczej, że pojawia się z powodu doświadczenia. Ponieważ dana osoba uczy się jednego języka, trudno nauczyć się innego z powodu interferencji między językami.
