Siły społeczne mają fundamentalne znaczenie w badaniu socjologii, kształtując zrozumienie przez społeczność zachowań społecznych i jako taki, jednym z najbardziej znanych (lub niesławnych) przykładów sił społecznych w pracy jest Symulacja Więzienia Zimbardo, której celem jest udowodnienie, że siły społeczne działające w więzieniach mają kluczowe znaczenie dla kształtowania ludzkich zachowań. Uczestnicy eksperymentu działali w sposób, o którym nigdy nie myśleli, że jest to możliwe, dowodząc, że siły społeczne mają ogromny wpływ na ludzkie zachowanie.
Symulacja odbyła się na początku lat 70. na Uniwersytecie Stanforda. Ideą tego procesu było zbadanie, jakie wpływy mogą mieć zarówno ludzkie role, jak i role społeczne, na zachowania ludzi.
Hipoteza Zimbardo polegała na tym, że to siły społeczne działające w środowisku więziennym powodowały zachowanie zarówno więźniów, jak i strażników, a nie, jak argumentowano w tamtym czasie, fakt, że niektórzy ludzie byli predysponowani do więzienia lub więźnia zachowanie już.
Ochotnicy zostali zrekrutowani i podzieleni na grupy strażników więziennych i więźniów. Strażnicy otrzymali ścisłe rozkazy utrzymania kontroli, wraz z mundurami i kajdankami. Więźniom przydzielono numery i podano im ogólne mundury więzienne.
Początkowo, po kilku dniach, więźniowie zbuntowali się. Zostało to szybko zatrzymane przez strażników, którzy następnie zaczęli tworzyć i egzekwować coraz bardziej drobne zasady. Pomimo tego, że niektórzy strażnicy twierdzili, że byli przeciwni przemocy i byli pacyfistami, ich zachowanie radykalnie się zmieniło ze względu na ich społeczną rolę i inne siły społeczne.
