Przykładem ironii sytuacyjnej w "Opowieści o godzinie" jest sytuacja, gdy Louise Mallard odkrywa, że jej mąż, Brently Mallard, wciąż żyje. Fakt, że pani Mallard umiera z powodu niewydolności serca po uczenie się, że jej mąż wciąż żyje, jest również przykładem ironii sytuacyjnej.
Ironia sytuacyjna opisywana jest jako nieoczekiwany zwrot w historii, która różni się od tego, co przewidział czytelnik. "The Story of a Hour" opisuje emocje kobiety, która niedawno usłyszała wiadomość o śmierci swojego męża. Zanim ujawni się, że pan Mallard faktycznie żyje, czytelnik jest tak zanurzony w różnych emocjach, że pani Mallard czuje, że wiadomość o jego istnieniu jest nieprzewidywalna.
