Ironia w filmie "Naszyjnik" polega na tym, że bohaterka opowiadania, po tym jak się ubrała i staje się ubogim, próbując spłacić diamentowy naszyjnik, który pożyczyła i straciła, odkrywa, że oryginalny naszyjnik był fałszywy. Rujnuje życie za imitację pasty zamiast bezcennej biżuterii.
Matilda Loisel marzy o wzroście powyżej średniej klasy średniej. Aby uspokoić jej przygnębienie, jej mąż udaje się uzyskać zaproszenie na ważną imprezę i daje jej pieniądze, które oszczędzał dla siebie, by kupić nową sukienkę. Po wypożyczeniu uroczego diamentowego naszyjnika od przyjaciółki, traci go na przyjęciu. Szaleńcze poszukiwania są bezowocne. Matilda i jej mąż wydają wszystkie swoje oszczędności i zaciągają ogromne kredyty, by wymienić naszyjnik. Pozbądź się, pracują, by spłacić swoje długi. Pracownica je zużywa i pogarsza wygląd i siłę Matyldy. Pewnego dnia poznaje swojego przyjaciela na ulicy i wyznaje, że straciła naszyjnik i musiała go wymienić, a jej przyjaciółka informuje ją, że oryginalny naszyjnik był tylko tanią imitacją.
Krytycy uważają Guy de Maupassant za mistrza gatunku opowiadania, a "Naszyjnik" za jedno z największych spośród 300 opublikowanych opowiadań.
