Max Weber jest uznawany za jednego z trzech założycieli socjologii, ale jego najbardziej znanym wkładem była jego teza o połączeniu socjologii ekonomicznej i religijnej. Tezy te sugerowały, że ascetyczny protestantyzm był związany z wzrost kapitalizmu rynkowego napędzanego przez Zachód.
Max Weber był ważnym zwolennikiem metodologicznego antypozytyjności. Niemiecki socjolog twierdził, że badania należy prowadzić środkami interpretacyjnymi. Uważał, że wartość i znaczenie, jakie osoba przypisała do ich działania, są tak samo ważne jak doświadczenie zmysłowe, zwane także empiryzmem, który był zaangażowany w działania społeczne.
Weber jest również znany jako jeden z założycieli Niemieckiej Partii Demokratycznej. Chociaż nie udało mu się uzyskać mandatu w parlamencie, był doradcą komisji, która opracowała Konstytucję Weimarską.
