Francuscy intelektualiści, przywódcy Oświecenia, uważali wojny religijne za dowód i potępienie irracjonalnego światopoglądu opartego na religii, a nie rozumu i negatywnych skutkach zaangażowania kościołów w sprawy obywatelskie. Francuskie oświecenie myśliciele wezwali do rządów rozsądku w społeczeństwie i do zniesienia autorytetu kościołów.
Oświecenie było intelektualnym ruchem kwitnącym w Europie i Stanach Zjednoczonych w XVIII wieku. Głosił zasady rządów rozsądku i niezależności jednostki. Oświecenie miało na celu zbudowanie lepszego społeczeństwa dzięki wysiłkom oświeconych obywateli. Bohaterzy, których chciał obalić, to kościół, monarchia i arystokracja.
W XVII wieku Europa była rozdarta wojnami religijnymi między katolikami i protestantami, po których nastąpiły konflikty między różnymi protestanckimi kościołami. Ponadto Kościół i państwo połączyły swe wysiłki w tłumieniu niezależnego myślenia przez obywateli. Ruch intelektualistów powstał we Francji, Anglii i Stanach Zjednoczonych, czerpiąc z dziedzictwa odkryć naukowych z XVII wieku, dzieł renesansowych humanistów i filozofii starożytnej Grecji. Myśliciele tacy jak Rousseau, Voltaire, Locke, Hume i przywódcy rewolucji amerykańskiej wysunęli idee oświecenia.
Według nich można uniknąć konfliktów religijnych i rasowych, jeśli sprawy ludzkie są rozstrzygane na podstawie dowodów i racjonalnych rozważań, a nie opierają się na tradycji, przesądach lub autorytecie przyznanym przez urodzenie.
