Niektóre z głównych idei, które powstały w epoce oświecenia, zwanej także Wiekiem Rozumu, były zaufaniem do intelektualnych mocy ludzkości, o wiele mniejszym zaufaniem do starszych form tradycyjnego autorytetu i wiary ta racjonalna i naukowa myśl doprowadzi do poprawy ludzkiej egzystencji. Myśliciele oświeceni postrzegali świat przyrody jako podlegający prawom matematycznym i naukowym, które mogą być zrozumiane przez ludzkość poprzez jego własne zdolności do samodzielnego i nieuzbrojenia. Filozofia Oświecenia często pozostawała w sprzeczności z tradycyjnym autorytetem, którym władała religia, która dążyła do zachowania swojej roli w kierowaniu ludzką myślą i działaniami.
Oświecenie było ruchem kulturalnym, zainicjowanym przez intelektualistów, który rozpoczął się w Europie na początku XVII wieku. Podkreślała indywidualizm i rozum ponad tradycją oraz dążyła do reformowania społeczeństwa, kwestionując te idee, które opierały się przede wszystkim na wierze i tradycji. Sceptycyzm i myśl naukowa były promowane, a logika postrzegana była jako środek do wyciągania wniosków, które miały być testowane na podstawie dowodów i poprawione, jeśli to konieczne.
Po drugiej stronie Atlantyku ideały polityczne Oświecenia promowane były przez pisma i wpływy Amerykanów, takich jak Benjamin Franklin i Thomas Jefferson, i znalazły odzwierciedlenie w Amerykańskiej Deklaracji Niepodległości i Bill of Rights. Rewolucja naukowa była również ściśle powiązana z ideami oświecenia.
