Według Women's History na stronie About.com kobiety nie mogły głosować, ponieważ uważano, że kobiety nie interesują się polityką; i byli już reprezentowani przez swoich mężów. Historycznie role kobiet były w domu, jako żony i matki, a nie jako obywatele zajmujący się polityką. Wikipedia wyjaśnia, że aktywny udział kobiet w I wojnie światowej pomógł im zdobyć prawo do głosowania.
Po przyjęciu 19. poprawki do konstytucji Stanów Zjednoczonych, w 1920 r. oficjalnie dała kobietom prawo do głosowania. Kampania na rzecz praw wyborczych kobiet rozpoczęła się jednak prawie 100 lat wcześniej. Podczas gdy prawa wyborcze kobiet nabrały rozpędu dzięki pomocy abolicjonistów, wybuch wojny secesyjnej w 1861 r. Spowodował zatrzymanie ruchu. Według History.com, skoncentrowano wysiłki na rzecz przyznania obywatelstwa i prawa głosu czarnym mężczyznom w tym czasie.
History.com twierdzi, że w 1890 roku powstało Stowarzyszenie Suffrage National American Woman z Elizabeth Cady Stanton jako pierwszym prezydentem. W 1910 roku wiele zachodnich stanów zaczęło dołączać do Utah i Idaho, które dały kobietom prawo do głosowania pod koniec XIX wieku: ale państwa na południu i wschodzie nadal opierały się. W 1917 r. I wojna światowa zagroziła ponownym wprowadzeniem ruchu, ale kobiety nadal walczyły. Tym razem z sukcesem przekonywali, że pomoc i działania kobiet podczas wojny ilustowały ich aktywną, równorzędną i zasługującą rolę w kraju oraz w procesie demokratycznym.
