Spór o majątek był sporem między papieżem a cesarzem Rzymu, nad którym zezwolono mu powołać lub zainwestować biskupów. Zaczęło się w 1075 roku, kiedy papież Grzegorz VII stwierdził, że tylko papież, nie cesarze ani królowie, nie mogli mianować duchowieństwa.
Henryk IV, cesarz rzymskokatolicki, napisał piekielną obalenie twierdzenia papieża, w którym powiedział, że ma moc wyznaczania biskupów i instalowania własnego kandydata na biskupa mediolańskiego, mimo że papież wybrał już innego kandydata na Praca. Papież następnie ekskomunikował Henry'ego i zanegował jego królestwo, co spowodowało, że szlachta, która wcześniej była pod panowaniem Henryka, przejęła jego ziemie dla siebie.
Chastened, Henry przeprosił papieża i, na razie, zaprzestał inwestowania biskupów. Kontrowersje w sprawie Investiture trwały jeszcze przez kilka lat, aż do kompromisów osiągniętych w Konkordacie Wormsów w 1122 roku.
