Pierwsza pisemna reguła Rzymu nosi nazwę Prawo Dwanaście Stołów, lub Lex XII Tabularum po łacinie i jest datowana od 451 do 450 pne Dwanaście tablic zostało napisanych przez 10 komisarzy, lub deklamacje, na upór ludzi klasy robotniczej, plebejuszy, którzy uważali, że ich prawa są ignorowane przez patrycjuszy z klasy wyższej.
Dwanaście tablic zawiera zapisy dotyczące procedur sądowych i sądowych, praw ojca wobec rodziny, dziedziczenia i opieki prawnej, posiadania i nabywania, praw do ziemi, czynów niedozwolonych i deliktów, prawa publicznego, prawa świętego i dwóch suplementów do prawa. Początkowo było tylko 10 tabletek lub tabel. Plebani nie byli w pełni usatysfakcjonowani tymi dziesięcioma, więc powołano drugą grupę 10 komisarzy, a ostatnie dwie tablice, suplementy, zostały napisane. Przed dwunastoma tablicami całe rzymskie prawo było niepisane i pilnie strzeżone przez niewielką grupę patrycjuszy, co doprowadziło do osądzenia plebejuszów przed sądem, nie wiedząc, jakie są ich prawa. Dwanaście tablic nie zmieniło prawa rzymskiego; po prostu zapisali na piśmie, jakie są obecne prawa. Późniejsze pisemne zmiany w prawie rzymskim skutecznie zastąpiły prawa Dwunastu Tablic, mimo że Tabele nigdy nie zostały oficjalnie zniesione.
