Niektóre z polityki gospodarczej Hoovera podczas Wielkiego Kryzysu to Taryfa Smoot-Hawley, redukcja podatków i wielkie projekty publiczne. Herbert Hoover był 31 prezydentem Stanów Zjednoczonych. Nazwa Hoovera stała się synonimem Wielkiego Kryzysu ze względu na takie określenia jak Hooverville, koce Hoovera i flagi Hoovera, które charakteryzowały ubóstwo i ludzkie cierpienie.
Ustawa Smoot-Hawley z 1930 roku była ustawą zwiększającą podatki importowanych towarów. Ustawa została uchwalona z zamiarem ochrony krajowych producentów przed zagraniczną konkurencją. Wiara polegała na tym, że mniej konkurencji doprowadziłoby do kupowania przez Amerykanów więcej amerykańskich produktów. Projekt Smoot-Hawley niewiele zrobił, aby odświeżyć słabnącą gospodarkę i doprowadził do ogólnego znacznego spadku handlu międzynarodowego i wzrostu bezrobocia.
Hoover również stworzył rachunki za niższe podatki, takie jak Ustawa o przychodach z 1932 roku. Ustawa podatkowa nie rozpaliła amerykańskiej gospodarki, tak jak myślał Hoovera, ale zamiast tego pogorszyła sytuację. Hoover prowadził także działania na ogromnych obiektach budowlanych, takich jak Zapora Hoovera. Obiekty te zostały zbudowane z myślą o wydawaniu pieniędzy dla firm budowlanych i zapewnieniu miejsc pracy dla wielu Amerykanów. Hoover usilnie starał się ożywić gospodarkę w czasie swojej prezydentury, ale Wielki Kryzys był już w pełni w momencie przyjęcia tych środków legislacyjnych.
