John Calvin, francuski teolog i przywódca protestancki, wierzył w suwerenność Boga i wprowadził pojęcie predestynacji. Calvin przyjął i wygłosił wiele poglądów na różne tematy w swojej długiej karierze jako teologa, które łącznie określane były mianem kalwinizmu. Używając akronimu "TULIP", historycy dzielą rdzeń przekonań Calvina na pięć różnych sekcji.
Pierwsza koncepcja przyjęta przez Calvina dotyczyła całkowitego zepsucia (T). Calvin uważał, że wszyscy ludzie urodzili się predestynowani do popełniania grzesznych czynów. Ludzie, jak sądził Calvin, byli z natury grzeszni i dlatego nie mieli żadnej kontroli nad tym, że będą żyć grzesznie. Kalwin wierzył również w bezwarunkowe wybory (U), które twierdzą, że niektóre osoby zostały wybrane przez Boga, aby mogły być przeznaczone na zbawienie. Bóg, jak sądził Calvin, musi najpierw pozwolić ludziom na zaakceptowanie go, zanim uznają ich za zjednoczonych z nim.
Trzecim punktem Kalwina była ograniczona zdolność pokutna (L). Kalwin teoretyzował, że Jezus Chrystus został posłany przez Boga, aby umrzeć tylko za grzechy dokonane przez wybranych świętych, a nie za grzechy dokonywane przez niewierzących. Kalwin wprowadził także pojęcie nieodpartej łaski (I), która zapewnia, że osoby wybrane przez Boga nie mogą uniknąć jego pełnej wdzięku obecności w swoim życiu. Wreszcie, Kalwin wierzył w wieczne zbawienie niektórych osób lub wytrwałość świętych (P); raz przyjęty przez Chrystusa ludzie nigdy nie stracą zbawienia.
