Cechy, które sprawiły, że Gandhi był dobrym przywódcą, obejmowały jego charyzmę, celowość, cierpliwość i zaangażowanie w niestosowanie przemocy. Gandhi był krytyczny wobec niesprawiedliwości systemu kastowego i pracował nad wyeliminowaniem koncepcji "nietykalna" kasta. Promował stosowanie środków bez użycia przemocy, takich jak post, jako narzędzie obywatelskiego nieposłuszeństwa do wpływania na zmiany polityczne.
Gandhi był żonaty, gdy miał 13 lat, ale opuścił swoją żonę w domu w Indiach, podczas gdy on podróżował do Anglii w późnych nastolatków i wczesnych latach dwudziestych, by studiować prawo. Po opuszczeniu Anglii spędził 21 lat w Afryce Południowej, gdzie doznał szeregu rasowych zniewag i sformował dwie idee, które były kluczowe dla jego późniejszej pracy. Pierwsza była ideą niezależności dla Indii, a druga dotyczyła znaczenia prawdy, miłości i braku przemocy. Oprócz tworzenia swoich filozofii, nauczył się także organizować ludzi, aby uzyskać polityczne rezultaty, gdy był w Afryce Południowej.
Chociaż Gandhi nigdy nie używał zwrotu "prawa człowieka", był on mistrzem indyjskich praw i sprawiedliwości społecznej, i inspirował przywódców takich jak Martin Luther King, Jr. i Nelson Mandela. Gandhi był uważany za tak wielkiego przywódcę, że często określa się go mianem Mahatmy, słowa oznaczającego "wielką duszę".
