Formy terenu w środkowych koloniach obejmowały góry, lasy rzek i wybrzeże Atlantyku. Te formy ukształtowały gospodarkę i kulturę środkowych kolonii.
Położone na południe od skalistych, bezlitosnych kolonii Nowej Anglii i na północ od żyznych południowych kolonii, środkowe kolonie zawierały zróżnicowaną grupę ludzi i geografii. Góry Appalachów na zachodzie, pasma górskie w północnej Pensylwanii i Nowym Jorku oraz wybrzeże Atlantyku wytworzyły naturalne granice i przeszkody w środkowych koloniach. Takie fizyczne bariery pomogły ukształtować młode kolonie i stany, które pojawiły się później.
Rzeki w regionie były krytyczne dla środkowych kolonii. Rzeki Hudson, Susquehanna i Delaware zapewniły żeglugę i przyciągnęły wiele innych firm. Przywóz do przybrzeżnych portów, a także do połowów i skorupiaków złowionych na Atlantyku, może być przetransportowany w głąb lądu do innych osad na tej rzece. Myśliwi i traperzy przybywali do Hudsona w poszukiwaniu skór i zwierząt. Rzeki pozwoliły na transport drewna z obfitych lasów w okolicy i zapewniły środki do wywozu, w tym lnu, konopi i zbóż. Te produkty rolne rosły obficie w żyznej glebie kolonii środkowych.
Te przemysły oparte na rzekach rozwinęły miasta portowe Filadelfii i Nowego Jorku, które stały się głównymi miastami średniej kolonii i odegrały kluczową rolę w rozwoju kolonii i amerykańskiej kultury.
