Gry w starożytnej Grecji zazwyczaj składały się z działań wywodzących się z lub inspirowanych umiejętnościami wojownika, w tym sprintu, zapasy, biegania, zawodów jeździeckich, takich jak wyścigi rydwanów i jazda konna, oraz walki wręcz, takie jak boks i pankration. Młodzi pływali, biegali i bawili się kółkami i piłkami, podczas gdy starsi Grecy grali w gry zespołowe podobne do współczesnych hokejów i rugby. Grecy w każdym wieku lubili gry taneczne, które zwykle towarzyszyły ich festiwalom.
Tylko wolne mężczyźni mogą rywalizować o nagrody i wieńce na igrzyskach olimpijskich. Zasady tych gier były bardzo luźne, pozwalając sportowcom w większości imprez grać brudne. Pankracja była podobna do boksowania, tyle że nie było żadnych strażników, a jedynymi zasadami nie były gryzienie ani żłobienie rysów twarzy. Niektóre wydarzenia pozwoliły chłopcom uczestniczyć w turnieju odrębnym od mężczyzn.
Wersja olimpiady dla kobiet nazywała się Heraea. Podobne gry były grane, ale były upośledzone i zmniejszały intensywność. Spartanie, w przeciwieństwie do mieszkańców wielu greckich miast-stanów, zachęcali kobiety do uprawiania lekkoatletyki i rywalizacji, często z mężczyznami. Dziewczynki nadal jednak grały w gry w innych miastach-stanach. W "Odysei" Homera i "Sympozjum" Xenophona dziewczęta grają w gry w piłkę, jeżdżą rydwanami, pływają, a nawet walczą.
Niezadowolona z Heraea, spartańskiej kobiety, Kyniska, która odziedziczyła majątek ojca, co było bardzo niezwykłym zjawiskiem poza Spartą, podniosła konie, by wziąć udział w zawodach jeździeckich na igrzyskach olimpijskich. Nie jeździła rydwanem ani nie jeździła konno, ale jej drużyna wygrała, co czyni ją jedyną kobietą, która wygrała starożytny turniej olimpijski. Nie była dopuszczona na ceremonię wręczania nagród, ale wolno jej było ofiarować jej posąg w świątyni Zeusa.
