Starożytni Grecy byli politeistami i wierzyli w panteon bogów, z których niektórzy byli potężniejsi od innych. Chociaż Zeus był królem bogów, nie był wszechmocny, a inne bóstwa kontrolowane specyficzne aspekty natury i działania człowieka.
Religia dominowała w życiu wspólnotowym w starożytnej Grecji, a rytualne przestrzeganie uważano za ważniejsze niż prywatne oddawanie czci indywidualnej. Przedstawienia teatralne, festiwale i imprezy sportowe odbywały się na cześć specjalnych bóstw. Różne miasta miały swoich własnych obrońców. Na przykład Ateny biorą swoją nazwę od bogini, która ją chroniła, Ateny, a wyznawcy budują Partenon na Akropolu, aby uczcić dziewiczą boginię.
Jednym z aspektów bogów i bogiń, uważanych przez starożytnych Greków za niebezpieczne, było ich ludzkie zachowanie. Grecy wierzyli, że bogowie byli urażeni, jeśli zostali zlekceważeni przez uhonorowanie jednego, a nie drugiego, lub jeśli ludzie szczycili się boskimi umiejętnościami. Aby udobruchać bogów, kapłani składali w ofierze zwierzęta. Ponieważ jednak bogowie nie potrzebowali ludzkiego pożywienia, kapłani spalali rytualne rytuały, a następnie ofiarowali resztę zwierzęcia ludowi na ucztę. Kapłanki uśmierzyły także gniew bogów, wylewając libacje różnych płynów na płonące ołtarze. Według starożytnych Greków bogowie byli na tyle antropomorficzni, że uprawiali seks z ludźmi. To dało początek legendom pół-śmiertelnym półbogom o niezwykłych zdolnościach. Jednym z najbardziej znanych z tych półbogów był Herkules.
